باستان‌شناسان و معترضاني که براي محافظت از مناطقي مبارزه مي‌کنند که منبع اصلي ورود ميليون‌ها گردشگر به ايتاليا هستند، سرنوشت تمامي آثار تاريخي اين کشور را همچون خانه گلادياتورهاي پامپي محکوم به ويراني مي دانند.
به گفته کارشناسان، کم کاري و سهل انگاري دستگاه‌هاي نظارتي دولتي بر بناها و ميراث تاريخي اين کشور همچون خانه ويران شده پامپي و به دنبال آن کاخ طلايي نرون باعث شده است تا اين ساختمان‌ها تنها بر اثر انباشته شدن آب باران سست شده و فروبرزيند و يا در خطر تخريب قرار گيرند.
اولين نشانه‌هاي ويراني در بناهاي تاريخي ايتاليا را مي‌توان با فروريختن بخشي از ساروج ديوار کلوزيوم دانست. اين اتفاق اگرچه به بسته شدن کلوزويوم انجاميد و هزينه‌اي 34 ميليون دلاري را براي بازسازي کامل بنا به وجومد آورد، اما کمبود بودجه‌هاي عمراني دست نياز دولتمردان را به سوي حاميان مالي دراز کرد که تاکنون نتجيه‌اي نداده است.
کارشناسان بر اين عقيده‌اند، دعواهاي سياسي احزاب چب گرا و راست گراي ايتاليا، در نتيجه تمام بي توجهي‌هايي است که عاقبت آن، ويراني گنجينه‌هاي تاريخي و هويتي اين کشور شده است./109
انتهای پیام/
